Obligatoryjny split payment: zakres zgody Rady UE oraz jej wpływ na sankcje za niedokonanie płatności w mechanizmie podzielonej płatności

Z dniem 1.11.2019 r. weszły w życie przepisy wprowadzające do polskiego systemu prawnego obligatoryjny mechanizm podzielonej płatności (ang. split payment). Wprowadzenie zmian w tym zakresie wymagało uzyskania zgody Rady Unii Europejskiej na odstępstwo od ogólnych reguł wskazanych w dyrektywie Rady 2006/112/WE z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – dalej dyrektywa 2006/112. W niniejszym artykule zostały przedstawione wnioski wynikające z analizy treści decyzji wykonawczej Rady oraz wątpliwości pojawiające się przy analizie tych przepisów, w szczególności co do zgodności polskich regulacji z zakresem derogacji.

Z dniem 1.11.2019 r. weszły w życie przepisy ustawy z 9.08.2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw wprowadzające zmiany w zakresie mechanizmu podzielonej płatności (MPP). Wskazaną nowelizacją został wprowadzony
obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności, który w odniesieniu do tzw. towarów i usług wrażliwych zastąpił dotychczas obowiązujący mechanizm odwrotnego obciążenia oraz znacząco zmodyfikował zasady odpowiedzialności solidarnej nabywcy za zobowiązania podatkowe dostawcy. Jak wskazano w uzasadnieniu do projektu ustawy, obligatoryjny MPP ma stanowić rozwiązanie, które pozwoli wyeliminować patologie przestępcze i w sposób systemowy uszczelnić system podatkowy. Aby wprowadzić obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności, Polska musiała uzyskać zgodę Unii Europejskiej, ponieważ nałożenie na podatników obowiązków niewynikających z dyrektywy 2006/112 wymagało uprzedniej zgody właściwych organów UE. Rada Unii Europejskiej na wniosek Polski wydała decyzję wykonawczą uprawniającą Polskę do odstępstw od ogólnych reguł dyrektywy 2006/112 w zakresie fakturowania. Od strony formalnej w taki właśnie sposób Unia Europejska wyraziła zgodę na wprowadzenie w Polsce obowiązkowego mechanizmu split payment. W niniejszym artykule zostały przedstawione wnioski wynikające z analizy treści decyzji wykonawczej Rady UE oraz wątpliwości pojawiające się na gruncie analizy decyzji derogacyjnej, szczególnie w kontekście spójności regulacji krajowych z decyzją derogacyjną, co może mieć wpływ na stosowanie sankcji za naruszenie nowych obowiązków.

Źródło: Przegląd Podatkowy 1/2020