Uzupełnienie trzeciej umowy na czas określony o przyczynę wyłączenia jej spod ograniczeń liczbowych lub zawarcie aneksu nie będzie skuteczne. Lepiej poczekać na jej rozwiązanie i zawrzeć czwartą umowę, zwolnioną z limitów.
Już od dawna w orzecznictwie i doktrynie podkreśla się, że normą zatrudnienia powinny być umowy na czas nieokreślony. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w rozstrzygnięciu sprawy z 26 listopada 2014 r. (C 22/13) wskazał, że zawieranie umów terminowych powinno służyć zaspokojeniu rzeczywistego zapotrzebowania pracodawcy dla osiągnięcia realizowanego celu i być niezbędne w tym zakresie – zatem powinno być wyjątkiem, a nie zasadą. Podobne uzasadnienie przyjął nasz ustawodawca, uchwalając zmiany do kodeksu pracy, które obowiązują od 22 lutego 2016 r.
Pełna treść artykułu jest dostępna w załączonym PDF.
Źródło: Rzeczpospolita
