O potrzebie wyjaśnień Prezesa UOKiK w sprawie zgody warunkowej na dokonanie koncentracji przez przedsiębiorców

Instytucja zgody warunkowej na dokonanie koncentracji przez przedsiębiorców została wprowadzona do polskiego prawa ustawą z 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów. Przyjęte blisko 20 lat temu rowiązania funkcjonują do dziś, w co do zasady niezmienionym kształcie. Przepisy składające się na zgodę warunkową stanowią bez wątpienia istotną część systemu kontroli koncentracji. W literaturze wyrażono nawet pogląd, że bez efektywnego stosowania zgód warunkowych polityka prawa konkurencji odnosiłaby jedynie częściowe sukcesy (Drauz, 1997, s. 2019). Polityka decyzyjna Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: UOKiK) potwierdza także, że zgoda warunkowa jest ważnym narzedziem w rozstrzyganiu spraw z zakresu kontroli koncentracji. Decyzje warunkowe są drugim (po zgodzie bezwarunkowej) najczęściej wydawanym przez Prezesa UOKiK merytorycznym rozstrzygnięciem w sprawach koncentracji, a każdą tego typu decyzję poprzedza wielomiesięczne postępowanie, na którego końcu Prezes UOKiK oraz strona uzgadniają sposób modyfikacji zamierzonej koncentracji, który ma doprowadzić do wyeliminowania negatywnych dla konkurencji skutków, jakie wynikały z pierwotnego kształtu koncentracji. Można uznać, że gdyby nie dostępność instytucji zgody warunkowej wiele skomplikowanych transakcji, prowadzących do znacznej kumulacji udziałów rynkowych zostałoby zakazane przez Prezesa UOKiK.

Pomimo zarysowanych powyżej okoliczności, polski organ antymonopolowy nie poświęcał dotychczas zbyt wiele miejsca zgodom warunkowym w swoich wyjaśnieniach i oficjalnych publikacjach. Zupełnie odmienne podejście do problematyki tej instytucji przyjmowano natomiast w literaturze, w której na przestrzeni ostatnich lat zidentyfikowany został szeroki wachlarz problemów powstających w związku z przyjętymi w ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów regulacjami dotyczącymi zgody warunkowej oraz praktyką stosowania tej instytucji przez Prezesa UOKiK. W niniejszym artykule podjęto próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy na gruncie przepisów składających się na instytucję zgody warunkowej oraz na gruncie praktyki stosowania tych przepisów przez Prezesa UOKiK powstają zagadnienia uzasadniające opracowanie przez organ antymonopolowy odrębnych wyjaśnień, które zawierałyby wskazówki intepretacyjne dotyczące zgód warunkowych przez co czyniłyby proces uzyskiwania i wydawania tego rozstrzygnięcia przez Prezesa UOKiK bardziej transparentnym dla przedsiębiorców.

Dalszą część artykułu Jarosława Łukawskiego, Partnera i szefa w zespole prawa konkurencji, przeczytają Państwo w numerze 5(9)/2020 Internetowego Kwartalnika Antymonopolowego i Regulacyjnego (IKAR).