Wynajmujący ma prawo jednostronnie zmienić wysokość opłat za lokal użytkowy. Chyba że najemca zadbał o wprowadzenie odpowiednich klauzul na etapie podpisywania umowy.

W przypadku nieruchomości komercyjnych praktyka obrotu gospodarczego zwykle wymusza zawieranie umów najmu na czas oznaczony. Dotyczy to zwłaszcza lokali użytkowych, takich jak biura, powierzchnie handlowe lub magazyny. W tych przypadkach jedynie z góry określony horyzont czasowy zapewnia najemcy wymaganą stabilność prowadzonej działalności. Z kolei względna trwałość stosunku prawnego zazwyczaj daje wynajmującemu najpewniejszą gwarancję ekonomicznego zwrotu inwestycji. Umowa najmu zawarta na czas oznaczony z reguły rozwiązuje się dopiero z upływem okresu, na jaki została zawarta (a więc maksymalnie 10 albo nawet 30 lat, o ile wiąże przedsiębiorców). W tak długim czasie siła nabywcza pieniądza lub inne czynniki ekonomiczne mogą ulegać istotnym zmianom. Realizacja gospodarczych celów zarówno najemcy, jak i wynajmującego wymaga zastosowania właściwych mechanizmów zmiany wysokości czynszu w czasie obowiązywania umowy. Można tu wyróżnić przede wszystkim dwa rozwiązania:

• ustawowe uprawnienie wynajmującego do jednostronnego podwyższenia czynszu (art. 681¹ kodeksu cywilnego, dalej: k.c.) oraz
• waloryzacja czynszu najmu (art. 358¹ par. 2 k.c.).

Pełna treść artykułu dostępna w załączonym pliku PDF.

Źródło: Dziennik Gazeta Prawna, 28 marca 2017

Pobierz pełną treść