Wymóg formy pisemnej umów z zakresu prawa autorskiego – instrument bezpieczeństwa czy ograniczania obrotu prawnego? Rozważania de lege ferenda

Forma pisemna umów z zastrzeżeniem rygoru nieważności w odniesieniu do przeniesienia autorskich praw majątkowych może wydawać się nieprzystająca do obecnych realiów. Szczególnie mając na względzie rozwój nowych technologii i doświadczenia pandemii COVID-19, które rozpowszechniły zdalne formy współpracy i aktywności.

Aleksandra Auleytner, Partner i Szefowa Praktyki IP & TMT oraz Marcin Stępień, Associate, w artykule opublikowanym w czasopiśmie Studia Prawa Prywatnego nr 3-4/2023  prowadzą wspólne rozważania na temat zasadności wymogu formy pisemnej pod rygorem nieważności w odniesieniu do umów przenoszących autorskie prawa majątkowe i dla umów licencyjnych wyłącznych.

Eksperci DZP rozważają, czy wymóg formy pisemnej umów z zakresu prawa autorskiego stanowi zabezpieczenie czy ograniczenie obrotu prawnego. Dokonują analizy krajowych i międzynarodowych aktów prawnych w odniesieniu do wymogu formy pisemnej w prawie autorskim, a także zastanawiają się nad uzasadnieniem dla obowiązywania formy zastrzeżonej.

Czasopismo dostępne jest na stronie wydawnictwa C.H. Beck.