Umowa o wspólnych zasadach obsługi zgłoszeń pozostanie teorią

Wszystkie wysiłki organizacji pracodawców na ostatniej prostej uchwalania ustawy o ochronie sygnalistów skupiły się na usunięciu prawa pracy z ustawowego katalogu naruszeń prawa. Tymczasem to zupełnie inne przepisy mogą stanowić przeszkodę w implementacji procedury zgłoszeń wewnętrznych. Ustawodawca pobieżnie potraktował bowiem rozwiązania pozwalające na integrację wewnętrznych systemów zgłaszania nieprawidłowości między różnymi podmiotami. Co prawda przewidziano aż trzy takie sposoby, jednak każdemu z nich poświęcono zaledwie jeden ustęp art. 28 ustawy o ochronie sygnalistów.

Jednym z nich jest przewidziana w przepisie art. 28 ust. 3 ustawy umowa pozwalająca na ustalenie wspólnych zasad dotyczących przyjmowania i weryfikacji zgłoszeń wewnętrznych oraz prowadzenia postępowania wyjaśniającego. Wspomniana umowa, którą dla uproszczenia będę nazywać umową koordynacyjną, jest dostępna tylko dla podmiotów prywatnych, na rzecz których wykonuje pracę zarobkową co najmniej 50, lecz nie więcej niż 249 osób. Krajowy prawodawca poszedł tutaj zresztą (częściowo) w ślad za prawodawcą unijnym, który w tekście dyrektywy 2019/1937 wskazał, iż takie właśnie podmioty mogą dzielić się zasobami w zakresie przyjmowania zgłoszeń i wszelkich prowadzonych postępowań wyjaśniających. Pozostaje to jednak, ponownie w ślad za wymogiem dyrektywy, bez uszczerbku dla nałożonych obowiązków w zakresie zachowania poufności, przekazywania informacji zwrotnych oraz zaradzenia naruszeniu będącemu przedmiotem zgłoszenia.

(...)

Cały artykuł Sylwestra Silskiego, Associate z Praktyki Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, jest dostępny na stronie Rzeczpospolitej.