Konsekwencje zlecenia zadań na zewnątrz

Decydując się na outsourcing, należy zwracać uwagę, na ile wydzielona struktura jest zorganizowana i samodzielna. Skutkiem może być bowiem przejście części zakładu pracy, nawet jeśli wraz z przejęciem zadań nie doszło do przejęcia majątku.

W myśl najnowszego orzecznictwa outsourcing można zdefiniować jako przedsięwzięcie polegające na wydzieleniu ze struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa macierzystegorealizowanych przez nie funkcji i przekazanie ich do realizacji innym podmiotom gospodarczym (tak SN w wyroku z 27 stycznia 2016 r., I PK 21/15). W określonych stanach faktycznych również wyodrębnienie konkretnych zadań z danej jednostki i zlecenie ich realizacji podmiotowizewnętrznemu będzie traktowane jako przejście zakładu pracy (jego części) w rozumieniu art.231 § 1 k.p.

Przekazane prace

W przypadku outsourcingu kryterium istotnym dla wystąpienia skutku w postaci przejścia zakładu pracy jest kategoria zadań przekazywanych nowemu podmiotowi. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 1 lipca 1999 r. (I PKN 133/99), pojęcie placówki zatrudnienia (części zakładu pracy) należy relatywizować także do zadań wykonywanych przez daną grupę pracowników, a nie
jedynie do elementów środowiska pracy o charakterze materialnym (majątku, pomieszczeń). W pewnych stanach faktycznych może się bowiem okazać, że skutek z art. 231 k.p. wystąpi nawet wtedy, gdy przejęciu zadań (funkcji) nie towarzyszyło przejęcie składników materialnych (wyrok SN z 7 lutego 2007 r., I PK 212/06). O pojęciu części zakładu pracy, podobnie jak o pojęciu zakładu pracy, decydują bowiem te elementy – materialne lub niematerialne – które stwarzają możliwość wykonywania pracy przez zatrudnionych pracowników, a zatem powodują, że stanowi on placówkę zatrudnienia, i które w przypadku ich przejęcia przez inny podmiot (innego pracodawcę) umożliwiają dalsze prowadzenie dotychczasowej lub podobnej działalności i w związku z tym kontynuację pracy pracowników związanych z tą częścią zakładu (tak SN w wyroku z 29 listopada 2005 r., II PK 391/04).

Pełna treść artykułu dostępna w załączonym PDF.

Źródło: Rzeczpospolita, 28 kwietnia 2016