Przejście zakładu pracy w prawie i w praktyce

Nie każda transakcja, na mocy której pracownicy lub majątek należący do pracodawcy przechodzi pod rządy nowego podmiotu, stanowi o przejęciu zakładu w części lub całości. Ocenę w tym zakresie ułatwia bogate już orzecznictwo Sądu Najwyższego.

Praktyka pokazuje, że przedsiębiorcy często mają problem z określeniem, czy planowane przez nich działania biznesowe będą pociągały za sobą konieczność stosowania przepisów dotyczących przejścia zakładu pracy lub jego części. Oceny nie ułatwia ustawodawca. Ani art. 231 k.p., ani inne przepisy prawa pracy nie zawierają bowiem definicji pojęcia „przejścia" czy kategorii stanów faktycznych, w których takie przejście występuje. Przejęcie definiuje natomiast dyrektywa Rady 2001/23/WE z 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów. W jej rozumieniu „przejęcie" następuje wówczas, kiedy przejmowana jest jednostka gospodarcza, która zachowuje swoją tożsamość, oznaczającą zorganizowane połączenie zasobów, którego celem jest prowadzenie działalności gospodarczej, bez względu na to, czy jest to działalność podstawowa
czy pomocnicza (art. 1 ust. 1 lit. a dyrektywy). W wyroku z 13 marca 2014 r. (I BP 8/13) Sąd Najwyższy stwierdził, że przytoczoną definicję należy odczytywać w kontekście trzech kryteriów.

Pełna treść artykułu jest dostępna w załączonym PDF.

Źródło: Rzeczpospolita, 28 kwietnia 2016