Decyzja wydana przez UEFA narusza zasadę proporcjonalności kary do przewinienia. Nie realizuje też celów prawa sportowego, pozbawiając lepszą drużynę awansu – twierdzą prawnicy.
Wydana przez UEFA decyzja wykluczająca Legię Warszawa z dalszego udziału w eliminacjach Ligi Mistrzów budzi duże kontrowersje. Z jednej strony regulamin dyscyplinarny UEFA w swoich postanowieniach ogólnych stwierdza (w art. 17), że organ dyscyplinarny, wydając decyzję, bierze pod uwagę wszelkie uwarunkowania związane z popełnionym przewinieniem, które mogą stanowić zarówno okoliczności łagodzące, jak i zaostrzające karę. Z drugiej strony art. 21 ust. 2 tego regulaminu jest jednoznaczny – drużyna, w której składzie wystąpił zawieszony zawodnik, zostaje ukarana walkowerem. Nie ma tu zatem miejsca na jakąkolwiek dyskrecjonalność. Co ciekawe, art. 21 ust. 3 regulaminu dyscyplinarnego UEFA dopuszcza miarkowanie kary, jeżeli w meczu uczestniczy zawodnik niezgłoszony. W takim wypadku mecz może – ale nie musi, jak w przypadku uczestnictwa zawodnika zawieszonego – zostać uznany przez UEFA za zakończony walkowerem.
Trudno zrozumieć, dlaczego regulacje odnoszące się do tak zbliżonych stanów faktycznych przewidują zdecydowanie odmienne rozwiązania.
Należy jednak się zastanowić, czy art. 21 ust. 2 pozostaje zgodny z prawem europejskim, oraz –co powinien w niniejszej sprawie uczynić Międzynarodowy Trybunał do spraw Sportu w Lozannie (CAS). Wydaje się, że pomocne przy rozwiązaniu tego zagadnienia będzie zastosowanie podstawowej zasady prawa UE, tj. zasady proporcjonalności, do której nawiązuje także orzecznictwo CAS.
Źródło: Rzeczpospolita, 14 sierpnia 2014
Całość artykułu dostępna w załączonym pliku PDF
