Firmy, zdając się na przepis ustawy, nie wpisują do umów o pracę obowiązku tworzenia dzieł. Pozbawiają się tym samym prawa zarządzania nimi i zarabiania na nich.
Wyjaśnienie
Niezbędną przesłanką dla nadania utworowi charakteru pracowniczego i tym samym objęcia go przeniesieniem na pracodawcę
zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.a. jest stworzenie go w wyniku wykonywania obowiązków służbowych. Innymi słowy, obowiązek wykonywania utworów powinien wynikać wprost z treści umowy o pracę, a stworzenie danego dzieła powinno być zawarte w zakresie obowiązków pracownika. Tymczasem z praktyki wynika, iż znaczna część istotnych dla pracodawców utworów (takich jak logotypy, znaki towarowe, utwory wzornictwa przemysłowego, reklamy czy programy komputerowe) została stworzona przez pracowników, których zakres obowiązków pracowniczych nie obejmował w żaden sposób tworzenia utworów (np. menedżerów, członków zarządu). Zatem do utworów stworzonych przez takich pracowników nie będzie więc miało zastosowanie domniemanie z art. 12 ust. 1 u.p.a. Oznacza to, że autorskie prawa majątkowe do tych utworów pozostaną przy tych twórcach-pracownikach i nie przejdą na pracodawców. Taka sytuacja pozbawia częstokroć firmy praw do cennych dla nich aktywów (jak np. prawo do projektu graficznego firmy czy marki). Ponadto rodzi ryzyko związane z ewentualnymi roszczeniami pracowników-autorów o wynagrodzenie z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych, podnoszonymi zazwyczaj po ustaniu zatrudnienia.
Źródła: Dziennik Gazeta Prawna, 10 kwietnia 2014
Całość artykułu dostępna w załączonym pliku PDF
