Niedawne orzeczenie Sądu Najwyższego, określające skutki przekroczenia maksymalnego 24-miesięcznego limitu dla umów na
czas określony ustanowionego przez nieobowiązującą już ustawę antykryzysową z 2009 roku (sygn. akt I PK 111/13, G.Prawna 2013/223/8), nie powinno dziwić.
Dla przypomnienia, SN uznał, że umowa na czas określony zawarta pod rządami ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców, na okres dłuższy niż 24 miesięczny limit przewidziany przez tę ustawę, uległa
rozwiązaniu z mocy prawa po upływie limitu. Dodał również jednak, że po tej dacie, z racji dopuszczenia pracownika do wykonywania pracy, pomiędzy stronami mogło dojść do nawiązania nowej umowy, w tym umowy na czas nieokreślony. Czy tak się stało rzeczywiście, oceni sąd powszechny ponownie badający sprawę. Czyli wilk syty i owca cała.
Całość artykułu dostępna w załączonym pliku PDF
