Na rynku praw autorskich trudno o prawdziwą konkurencję

Sąd Unii Europejskiej nie znalazł dowodów na to, by skupione w CISAC organizacje zarządzające prawami autorskimi się zmówiły. Czy w praktyce wyrok ten oznacza zgodę na monopol danej organizacji na danym terenie?

Wyrok sądu (sygn. t-398/08) był pewnym zaskoczeniem. Stwierdził on, że stosowanie krajowych ograniczeń terytorialnych przez organizacje zbiorowego zarządzania nie musi stanowić dowodu na istnienie uzgodnionej praktyki w ramach porozumienia CiSaC oraz że zawieranie krajowych ograniczeń terytorialnych w umowach o wzajemnej reprezentacji może wpłynąć na skuteczne przeciwdziałanie nielegalnemu korzystaniu z utworów muzycznych. Orzeczenie to w konsekwencji niewiele zmienia. Status quo trwa i nadal utrudniona pozostaje możliwość zlecenia zbiorowego zarządu utworami polskiego artysty, np. włoskiej organizacji, która może okazać się tańsza niż krajowe. i to mimo istnienia wspólnego rynku. Sądzę, że ostatnie słowo w tym
zakresie będzie należało do trybunału Sprawiedliwości unii Europejskiej, jeżeli strony postępowania zdecydują się na odwołanie. Warto jednak podkreślić, że sąd przyjął rozumowanie komisji Europejskiej w zakresie klauzul członkostwa i wyłączności. Wyrok sądu (sygn. t-398/08) był pewnym zaskoczeniem. Stwierdził on, że stosowanie krajowych ograniczeń terytorialnych przez organizacje zbiorowego zarządzania nie musi stanowić dowodu na istnienie uzgodnionej praktyki w ramach porozumienia CiSaC oraz że zawieranie krajowych ograniczeń terytorialnych w umowach o wzajemnej reprezentacji może wpłynąć na skuteczne przeciwdziałanie nielegalnemu korzystaniu z utworów muzycznych.

Źródło: Dziennik Gazeta Prawna, 16 kwietnia 2013
Całość artykułu dostępna w załączonym pliku PDF