Niektóre prawa podatników wynikające z przepisów wspólnotowych są traktowane przez fiskusa jako przywileje. Organy pomijają bowiem cele unijnych regulacji.
W interpretacjach organów podatkowych i w orzecznictwie sądów administracyjnych dotyczącym stosowania zwolnień podatkowych, obniżonych stawek czy zwrotu podatku często prezentowane jest stanowisko, że przepisy ich dotyczące należy interpretować ściśle, czyli tak, aby przypadkiem nie nadać zbyt szerokiego znaczenia tym wyjątkowym instytucjom.
Jakkolwiek z tym stanowiskiem należy się zasadniczo zgodzić, to z uwagi na harmonizację prawa podatkowego na poziomie wspólnotowym rygorystyczne przestrzeganie wskazanej „ścisłej" wykładni prawa może prowadzić do faktycznego wypaczenia treści i celów wspólnotowych regulacji. Aby to zobrazować, posłużę się kilkoma przykładami dotyczącymi podatków podlegających harmonizacji na poziomie wspólnotowym, tj. podatku od towarów i usług i podatku akcyzowego.
Stawka 0 proc. w WDT
We wspólnotowym systemie podatku od wartości dodanej zwolnieniu od opodatkowania podlegają dostawy wewnątrzwspólnotowe (WDT). W polskiej ustawie o VAT ustawodawca zdecydował implementować unijne przepisy opodatkowując WDT stawką zero proc. Jednocześnie wprowadził katalog warunków, w szczególności dokumentacyjnych, których spełnienie pozwala na zastosowanie tej stawki podatku. Przepisy ustawy o VAT w zakresie prawa do stosowania stawki zero proc. są od lat przedmiotem sporów podatników z organami podatkowymi, które w wyjątkowo formalistyczny sposób je interpretują. Organy podkreślają przy tym, że taka wykładnia jest konieczna z uwagi na wyjątkowy charakter wszelkich ulg, także tej w postaci preferencyjnej stawki podatku zero proc. Tymczasem trzeba podkreślić, że zwolnienie dostaw wewnątrzwspólnotowych od podatku od wartości dodanej jest jednym z elementów zharmonizowanego systemu tego podatku. Jak wynika z preambuły do Dyrektywy 2006/112/WE, wewnątrzwspólnotowe transakcje dokonywane przez podatników innych niż podatnicy zwolnieni należy opodatkowywać w państwach członkowskich przeznaczenia według stawek i na warunkach określonych przez te państwa członkowskie. Zwolnienie WDT od podatku od wartości dodanej jest zasadą (cechą systemu podatkowego), a nie wyjątkiem. Dlatego polskie przepisy regulujące tę instytucję muszą być wykładane w sposób zapewniający pełną realizację tej zasady.
Źródło: Rzeczpospolita, 7 grudnia 2012
Całość artykułu dostępna w załączonym pliku PDF
