Dlaczego brak pojedynczego badania jakości ścieków może kosztować miliony złotych? Czy zapisy zawarte w art. 305a ustawy Prawo ochrony środowiska nie są zbyt restrykcyjne? Czy nie naruszają przepisów Konstytucji RP?
Regulacja art. 305a Ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (P.o.ś.) została doda- na 28 lipca 2005 r. na mocy art. 1 pkt 110 Ustawy z 18 maja 2005 r. o zmianie ustawy – Prawo ochro- ny środowiska oraz niektórych innych ustaw („ustawa zmieniająca”). Z uzasadnienia projektu „ustawy zmie- niającej” (druk sejmowy nr 3386) wynika, że przyczyną wprowadzenia art. 305a do P.o.ś. była mała wiarygodność pomia- rów wielkości emisji prowadzonych przez podmioty korzysta- jące ze środowiska.
Przesłanki zastosowania art. 305a
Przepis art. 305a P.o.ś. określa sposób obliczania administracyjnej kary pieniężnej nakładanej na podmioty korzystające ze środowiska w przypadku, gdy nie prowadzą one wymaga- nych pomiarów emisji, pomiary ciągłe nie są wykonywane przez rok kalendarzowy, pomiary nasuwają zastrzeżenia lub nie spełniają warunków określonych w art. 147a P.o.ś. Sankcja ta staje się nader uciążliwa w przypadku emisji ścieków do wód lub do ziemi. Zgodnie z art. 305a ust. 1 pkt 2 P.o.ś., przyjmuje się, że: […] warunki korzystania ze środowiska w za- kresie wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi określone w pozwoleniach o których mowa w art. 181 ust. 1 pkt. 1 i 3, dla każdego z po- miarów […], zostały przekroczone: a) o 80% – w przypadku składu ścieków, b) o 10% – w przypadku procentowej redukcji stężeń substancji w oczyszczanych ściekach, c) w stopniu po- wodującym zastosowanie maksymalnej stawki kary – w przy- padku stanu ścieków, d) o 10% – w przypadku ilości odprowa- dzanych ścieków.
Źródło: Ecomanager, 6/2012
Całość artykułu dostępna w załączonym pliku PDF
