O prawdziwej funkcji zawieszenia postępowania karnego skarbowego

W artykule omówiono przepis art. 114a KKS dopuszczający zawieszenie postępowania w sprawie o przestępstwo lub wykroczenie skarbowe, jeżeli jego prowadzenie jest w istotny sposób utrudnione ze względu na toczące się postępowanie przed organami kontroli skarbowej, organami podatkowymi, celnymi lub sądami administracyjnymi.

Wprowadzenie

 Konstrukcja zawieszania przedawnienia zobowiązania podatkowego zyskała nowy wymiar wraz z wprowadzeniem ustawą z 25.6.2010 r. o zmianie ustawy o kontroli skarbowej i niektórych innych ustaw1 do Kodeksu karnego skarbowego nowego art. 114a regulującego podstawy zawieszenia postępowania ze względu na prejudykat. Jest to rzecz niezwykła w historii 39 już nowelizacji Kodeksu karnego skarbowego (dalej: KKS), gdyż dokonano zmiany w jego przepisach procesowych, które co do zasady nie podlegały dotąd istotnym i pierwotnym modyfi kacjom z uwagi na niski poziom autonomiczności postępowania karnego skarbowego. Przepis ten czyni dopuszczalnym zawieszenie postępowania w sprawie o przestępstwo lub wykroczenie skarbowe, jeżeli jego prowadzenie jest w istotny sposób utrudnione ze względu na toczące się postępowanie przed organami kontroli skarbowej, organami podatkowymi, celnymi lub sądami administracyjnymi. Z punktu widzenia piśmiennictwa i orzecznictwa karnoprocesowego regulacja ta zaprzecza dotychczasowemu pojmowaniu podstaw zawieszenia postępowania. Obowiązujący art. 22 § 1 KPK, znajdujący na podstawie art. 113 § 1 KKS zastosowanie w postępowaniach karnych skarbowych, zawiera otwarty katalog podstaw zawieszenia, wśród których wymienione są tylko podstawy faktyczne (niemożność ujęcia oskarżonego, długotrwała choroba). W praktyce częstą przyczyną zawieszenia jest także oczekiwanie na wynik zleconej pomocy prawnej zagranicznej lub na opinię biegłych. Nie oznacza to naturalnie, że okoliczności natury prawnej nie mogą stanowić podstawy zawieszenia postępowania. Wymienić tu można choćby art. 11 § 2 KPK, art. 7 ustawy o świadku koronnym czy art. 105 ust. 3 Konstytucji.

Źródło: Monitor Podatkowy, 4/2012
Całość artykułu dostępna w załączonym pliku PDF