Implikacje podatkowe związane z otrzymaniem pożyczki w walucie obcej

Wartość otrzymanych środków dewizowych ustala się przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia ich otrzymania. Wydatki na „aranżację” finansowania są kosztem podatkowym.

Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) w wyroku z dnia 22 czerwca 2011 r. sygn. II FSK 253/10 wyjaśnił dwie sporne kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. NSA zajął się zagadnieniem różnic kursowych przy przewalutowaniu, tj. kupnie przez bank walut od posiadacza rachunku oraz kwestią możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na aranżację finansowania (organizację pożyczki i zabezpieczenie wierzytelności). Odnosząc się do kwestii przewalutowania NSA w swoim rozstrzygnięciu w pierwszej kolejności zwrócił uwagę, iż w rozpatrywanej sprawie nabycie waluty obcej nastąpiło z tytułu zawarcia i wykonania umowy pożyczki/kredytu z (zagranicznym) bankiem, czego następstwem było wpłynięcie środków w walucie obcej na rachunek prowadzony w banku "polskim". Wpływ tych środków – w terminologii art. 12 ust. 2a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (u.p.d.o.p.). i po odróżnieniu od uprzedniego nabycia z tytułu udzielonego kredytu/pożyczki – stanowi ich otrzymanie. W przedstawionej sytuacji wartość otrzymanych środków dewizowych, na podstawie art. 12 ust. 2a u.p.d.o.p., ustala się " przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia ich otrzymania", tak jako dosłownie i jednoznacznie stanowi powołany przepis prawa podatku dochodowego od osób prawnych. W realiach rozpatrywanej sprawy "przewalutowanie" odbywało się według kursu kupna banku, w którym podatnik posiadał dewizowy rachunek bankowy, gdyż to bank niejako "kupował" od niej waluty obce (USD).

Źródło: www.taxfin.pl, 9 grudnia 2011
Całość artykułu dostępna w załączonym pliku PDF