Dyrektywa w sprawie emisji przemysłowych zawiera pierwszą w prawie unijnym definicję gleby oraz wprowadza trzy nowe instrumenty jej ochrony. Przepisy tego aktu prawnego winny być zaimplementowane do prawa krajowego do 7 stycznia 2013 r.
Dyrektywa 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych1 zwana jest również dyrektywą IED (ang. Industrial Emissions Directive). Zmiany wprowadzane tą dyrektywą polegają m.in. na rozszerzeniu listy instalacji IPPC, zaostrzeniu standardów emisyjnych dla obiektów energetycznych i ciepłowniczych w zakresie emisji SO2, NOx i pyłów, zmianie dotychczasowej definicji „źródło = kocioł” na „źródło = komin”, wprowadzeniu instrumentu wiążących konkluzji BAT oraz nowych instrumentów ochrony gleby i wód podziemnych. Prace legislacyjne związane z projektem dyrektywy były szeroko komentowane. W szczególności analizowano wpływ projektowanej regulacji na polski sektor energetyczny i ciepłowniczy. Przepisy dyrektywy IED, w tym dotyczące ochrony gleby [art. 3 pkt 18, 19, 21, art. 12 ust. 1 lit. e), art. 14 ust. 1 lit. e) oraz art. 22], powinny być zaimplementowane do prawa krajowego państw członkowskich do 7 stycznia 2013 r.
Definicja gleby
Z motywów dyrektywy 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych wynika, że ochrona gleby była jednym z istotnych przyczyn przyjęć tej regulacji. Wprowadzono w niej po raz pierwszy do prawa unijnego definicję pojęcia gleba, za którą uznaje się wierzchnią warstwę skorupy ziemskiej usytuowaną między skałą macierzystą a powierzchnią składającą się z cząstek mineralnych, materii organicznej, wody, powietrza i organizmów żywych (art. 3 pkt 21 dyrektywy IED). Definicja ta podkreśla złożony charakter gleby jako elementu środowiska, nie pomijając aspektów bioróżnorodności. Przyjęcie przez prawodawcę unijnego tego terminu powinno stanowić punkt odniesienia dla przyszłych regulacji unijnych dotyczących ochrony tego komponentu środowiska oraz zmniejszyć istniejące obecnie w prawie unijnym rozbieżności terminologiczne w tym zakresie. Konieczność przyjęcia tej definicji w dyrektywie 2010/75/UE wynikała z faktu, iż do tej pory w prawie unijnym jej nie było, zaś prace legislacyjne nad ramową regulacją dotyczącą ochrony gleby na poziomie Unii, prowadzone od września 2006 r., „utknęły w martwym punkcie”. W takim stanie rzeczy, prawodawca unijny zdecydował się na realizację niektórych postulatów wynikających ze Strategii tematycznej w dziedzinie ochrony gleby z 2006 r. w dyrektywie IED.
Źródło: Ecomanager, 10/2011
Całość artykułu dostępna w załączonym pliku PDF
