Umowa o dzieło, obok umowy-zlecenia, jest powszechnie stosowaną w Polsce cywilnoprawną formą zatrudniania. Zaletami opartego na niej stosunku prawnego są elastyczność oraz atrakcyjność finansowa. Umowy o dzieło co do zasady nie podlegają bowiem składkom ZUS.
Wykonawca dzieła zwyczajowo zarabia więcej na rękę, z drugiej jednak strony nie ma zabezpieczenia na wypadek choroby oraz nie odkłada na przyszłą emeryturę. Na braku składek traci też ZUS. Taki stan rzeczy stał się w ostatnich latach przyczyną częstszych kontroli organu rentowego dotyczących prawidłowości stosowania umów o dzieło. W ich wyniku ZUS często z powodzeniem przekwalifikowuje umowy o dzieło w umowy-zlecenia, co skutkuje obciążeniem płatnika zaległymi składkami wraz z odsetkami. W tych działaniach wspierają go sądy, które jasno wskazują, że samo nazwanie zawartej umowy umową o dzieło nie przesądza o jej charakterze. Wpływa na to wiele istotnych kwestii, jak np. sposób wykonywania umowy, cel zawarcia oraz przede wszystkim jej przedmiot.
W praktyce o kwalifikacji dzieła jako zlecenia decydują często błędy w formułowaniu umów. Dlatego tak ważne jest zidentyfikowanie
podstawowych różnic pomiędzy oboma rodzajami tego typu kontraktów i prawidłowe sformułowanie zapisów umownych.
Pełna treść artykułu jest dostępna w załączonym PDF.
Źródło: Dziennik Gazeta Prawna. Kadry i Płace, 14 września 2017
