Po lutowym wyroku (pisaliśmy o nim tutaj: Zakaz konkurencji a przejście zakładu pracy – ważne orzeczenie SN), 6 maja SN wydał uchwałę dotyczącą niestosowania art. 23[1] k.p. do umów o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy (sygn. III PZP 2/15). Sąd odpowiadał na pytanie, czy w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa (art. 23[1] k.p.) stroną w umowie o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy, która została zawarta z poprzednim pracodawcą. Na tak zadane pytanie udzielił zatem odpowiedzi przeczącej.
Mimo że zeszłotygodniowa uchwała została wydana w pomniejszonym składzie 3 sędziów, a zatem interpretacja w niej zawarta (podobnie jak i stanowisko wyrażone w wyroku z 11 lutego) nie jest wiążąca, zdaje się, że SN utrwala w ten sposób linię orzeczniczą. Przypomnijmy: we wcześniejszym wyroku SN uznał, że przedsiębiorca przejmujący zakład pracy nie jest związany zawartymi wcześniej umowami o zakazie konkurencji.
Z pewnością, dla pełniejszego zrozumienia uchwały, istotne będzie poznanie uzasadnienia. Jednak już teraz można przestrzec przed zbyt pochopnym odczytaniem jej sentencji. Nie należy bowiem pomijać, że SN stwierdził jedynie, że podstawą do związania umową o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy pracodawcy przejmującego nie może być art. 23[1] k.p. Sentencja nie wskazuje jednak, że taka zawarta wcześniej umowa nie wiąże pracodawcy przejmującego. To oznacza, że to okoliczności stanu faktycznego stanowiące podstawę przejścia będą przesądzały o ewentualnym związaniu umową bez konieczności podejmowania dodatkowych czynności (tak będzie w sytuacji, gdy mamy do czynienia z sukcesją generalną, np. połączenia spółek przez przejęcie).