Prywatne rozmowy ze służbowego telefonu przychodem czy nie?

W interpretacji indywidualnej wydanej 15 czerwca 2016 r. (sygn.: 1061-IPTPB1.4511.306.2016.1.MM) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał, iż w przypadku, gdy pracodawca zawarł z operatorem sieci telefonicznej umowę, w której określono, że ponoszona będzie jedynie stała opłata abonamentowa za usługi rozmów krajowych, przesyłania wiadomości i transferu danych, niezależnie od ilości takich połączeń/wiadomości/pobranych danych (bez limitu), to po stronie pracownika, który skorzysta z telefonu służbowego w celach prywatnych nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu.

Uzasadniając to stanowisko wskazał, że ponieważ w umowie z operatorem nie została określona cena za minutę połączenia, to nie sposób ustalić wartości wykonanych przez pracownika połączeń i nie da się ustalić wysokości potencjalnego przychodu pracownika. W szczególności nie da się tego zrobić dzieląc wysokość abonamentu przez ilość wykonanych połączeń, ta będzie się bowiem różnić w różnych miesiącach, a także w przypadku różnych pracowników i nie oddaje rzeczywistej wartości świadczenia.

W konsekwencji uznał, że:

w sytuacji niemożliwości jednoznacznego określenia przychodu przypadającego na konkretnego pracownika z tytułu wykonywania przez pracownika rozmów prywatnych z telefonu służbowego, po stronie takiego pracownika nie powstanie przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem, Wnioskodawca, jako płatnik, nie jest zobowiązany do obliczenia, pobrania i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

A jak będzie wyglądała kwestia oskładkowania takiego nieodpłatnego świadczenia? Podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jest przychód pracownika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydawałoby się więc, że gdy orany podatkowe uznają, iż pewne świadczenie nie stanowi przychodu brak będzie również podstawy do oskładkowania.

Zdarza się jednak, że ZUS inaczej niż organy podatkowe rozumie pojęcie przychodu. Niedawno taka rozbieżność została również zaakceptowana przez Sąd Najwyższy. W uchwale z 10 grudnia 2015 r. III CZP 14/15 SN uznał, że:

Pojęcie przychodu określone w art. 4 ust. 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2015 r., poz. 121 ze zm.) obejmuje wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników i tym samym stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w rozumieniu art. 18 ust. 1 tej ustawy.

Tymczasem organy skarbowe stoją na stanowisku, że zapewnienie pracownikowi noclegu, nawet wówczas, gdy nie odbywa on podróży służbowej,  jest ponoszone w interesie pracodawcy, a nie pracownika i w związku z tym nie stanowi przychodu pracownika.

Ciekawe, czy i w przypadku, którego dotyczy omawiana interpretacja podatkowa ZUS będzie próbował na potrzeby składkowe inaczej zdefiniować przychód. A jeśli tak, to w jaki sposób będzie ustalał jego wartość.