Trybunał Konstytucyjny wydał orzeczenie, w którym stwierdził, że przepisy tzw. ustawy Apteka dla Aptekarza 2.0 zostały uchwalone w sposób niezgodny z Konstytucją RP.
Przypominamy, że AdA 2.0. czyli regulacje zmieniające przepisy Prawa farmaceutycznego, przyjęto w ramach tzw. „wrzutki legislacyjnej” (w formie poprawki) do projektu ustawy o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach eksportowych.
Prawnicy i prawniczki DZP Life Sciences od początku zwracali uwagę, że treść i sposób wprowadzenia przepisów AdA 2.0. do polskiego porządku prawnego są niekonstytucyjne. W szczególności:
- Projekt pierwotnej Ustawy był niezwiązany z ochroną zdrowia i działalnością apteczną;
- poprawka zawierała regulacje w zakresie prawa farmaceutycznego zgłoszone bez konsultacji ze stroną społeczną i branżą;
- nie przeprowadzono należytej oceny skutków regulacji, w szczególności finansowych;
- zwracaliśmy także uwagę na sprzeczność projektu z konstytucją w zakresie merytorycznym – nie tylko proceduralnym. Wątpliwości dotyczyły w szczególności naruszenia zasady ochrony praw nabytych, a także swobody działalności gospodarczej oraz wymogów określonych w art. 31 ust. 3 Konstytucji RP).
W orzeczeniu z dnia 18.09.2024 r. Trybunał Konstytucyjny potwierdził, że AdA 2.0. narusza ustawę zasadniczą ze względu na wadliwy tryb przyjęcia przepisów. Według TK poprawka do ustawy nowelizującej nie pozostawała w związku z treścią procedowanej ustawy i powinna była stanowić odrębny projekt.
Powszechnie zwraca się uwagę na fakt, że w składzie Trybunału zasiadał „sędzia – dubler”; od kilku miesięcy wyroki TK nie są także publikowane we właściwym dzienniku urzędowym, co zgodnie z art. 190 ust. 3 Konstytucji RP oznacza, że nie wchodzą w życie.
Natomiast choćby z punktu widzenia np. dochodzenia przez pokrzywdzonego Ustawą obywatela roszczeń względem Skarbu Państwa – istnieją argumenty prawne na rzecz możliwości powołania się na zapadłe orzeczenie.