ShareLekarz nie ma obowiązku zawierania z Narodowym Funduszem Zdrowia umowy na wystawienie recept. Ani ustawa refundacyjna, ani żaden inny przepis prawa go do tego nie obliguje. Co więcej, nałożenie na lekarza takiego obowiązku godziłoby w zasadzę swobody umów. Umowa na wystawienie recept jest bowiem umową prawa cywilnego i NFZ nie dysponuje (i nie powinien dysponować) żadnymi środkami władczymi, aby lekarza przymusić do zawarcia takiej umowy.
Co się jednak stanie, gdy lekarz nie zawrze z Narodowym Funduszem Zdrowia umowy na wystawienie recept? Wiele zależy od tego, czy lekarz ten posiada status lekarza ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, a więc ma podpisaną umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z Narodowym Funduszem Zdrowia (kontrakt) lub pracuje w placówce, z którą Fundusz taką umowę zawarł. Ustawa refundacyjna bowiem jako osoby uprawnione do wystawiania recept na leki refundowane traktuje zarówno lekarzy, którzy zawarli umowę na wystawienie recept, jak i lekarzy ubezpieczenia zdrowotnego. Zatem każdy lekarz, który jest związany np. kontraktem z NFZ jest uprawniony do wystawiania recept na leki refundowane w rozumieniu Ustawy refundacyjnej, tak samo, jak uprawnionym będzie lekarz, który co prawda nie zawarł kontraktu z NFZ, ale podpisał umowę na wystawianie recept.
Powyższe nie oznacza jednak, że prawa do wystawiania recept na leki refundowane zostali pozbawieni ci lekarze, którzy nie są ani lekarzami ubezpieczenia zdrowotnego, ani nie zawarli umowy na wystawienie recept. Ordynowanie leków jest bowiem nieodłącznym elementem prawidłowego wykonywania praktyki lekarskiej. Wskazuje na to art. 45. ust. 1. Ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty, który mówi wprost: „Lekarz może ordynować leki […]”. Ustawa refundacyjna nie może być interpretowana w sposób, który odbierałby lekarzom to prawo. Byłoby to niedopuszczalnym pozbawieniem istotnego uprawnienia, wynikającego z samej istoty zawodu lekarza, polegającego przecież na udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej, w tym leczeniu (art. 2 Ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty).
Zatem każdy lekarz może wystawiać recepty na leki refundowane. Jedynym skutkiem tego, że receptę na leki refundowane wystawi lekarz niemający podpisanej umowy z NFZ powinno być to, że pacjent realizujący taką receptę nabędzie lek za pełną odpłatnością, tak, jakby w ogóle ten lek nie był refundowany. Nie może natomiast zostać odprawiony „z kwitkiem” przez farmaceutę.
