ShareDzisiejszy wpis chciałbym poświęcić sprawie, jaka właśnie zawisła przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Sprawa ma sygnaturę C-292/12 i dotyczy wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożonego przez Tartu Ringkonnakohus (Estonia) (odpowiednik – z uwzględnieniem specyfiki estońskiego systemu sądowniczego – polskiego sądu okręgowego) w sprawie prowadzonej przez ten sąd pomiędzy Ragn-Sells AS a Sillamäe Linnavalitsus. Ragn-Sells to szwedzki koncern działający w branży odpadowej obecny m.in. w Estonii (a także w Polsce), a Sillamäe Linnavalitsus to Urząd Miasta Sillamäe; Sillamäe to niewielka miejscowość licząca ok. 17.000 mieszkańców położona w północno-wschodniej Estonii.
Dlaczego uważam, że dobrze byłoby poświęcić kilka słów tej właśnie sprawie, skoro dotyczy ona sporu pomiędzy przedsiębiorcą należącym do szwedzkiego koncernu a lokalnymi władzami niewielkiego estońskiego miasteczka, z dostępnych zaś na stronie Trybunału Sprawiedliwości informacji nie wynika czego spór dotyczy?
Otóż, uważam tak ze względu na treść czterech pytań prejudycjalnych, które w związku z tą sprawą zostały przedstawione przez sąd estoński do rozpoznania Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Poniżej pozwolę sobie na ich przytoczenie in extenso.
W tym miejscu chciałbym natomiast poczynić kilka uwag o znaczeniu odpowiedzi Trybunału Sprawiedliwości dla naszych rodzimych regulacji. Czytając pytania prejudycjalne jakie zostały przedstawione w sprawie C-292/12 dość łatwo można dojść do wniosku, iż odpowiedzi na te pytania mogą mieć istotne znaczenie dla „polskiej rewolucji w zakresie gospodarki odpadami komunalnymi”. Pytania sformułowane przez Tartu Ringkonnakohus dotyczą interpretacji postanowień Traktatu (konkretnie art. 106 i 102 TFUE) oraz art. 16 ust. 3 dyrektywy 2008/98/WE w sprawie odpadów i w istocie rzeczy dotykają najbardziej problematycznej sfery, tj. styku regulacji odpadowych i regulacji dotyczących ochrony konkurencji. Jest to więc ten obszar, który wzbudza wiele wątpliwości, natury często zasadniczej, również w Polsce (por. jeden z wcześniejszych wpisów dotyczący raportu UOKIK). Powyższe powinno zatem spowodować przystąpienie Polski do sprawy C-292/12 jako jednego z jej uczestników. Można szacować, że odpowiedź Trybunału na postawione pytania poznamy nie wcześniej niż za kilkanaście miesięcy, tyle bowiem trwa z reguły przed Trybunałem postępowanie dotyczące pytań prejudycjalnych.
Pytania prejudycjalne w sprawie C-292/12:
1. Czy art. 106 ust. 1 w związku z art. 102 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej jak również swobody przepływu towarów, przedsiębiorczości i świadczenia usług należy interpretować w ten sposób, że nie stanowi naruszenia żadnego (żadnej) z nich, jeżeli państwo członkowskie dopuści, by na określonym obszarze przedsiębiorstwu, które prowadzi określoną instalację przetwarzania odpadów, przyznane zostało za wynagrodzeniem wyłączne prawo przetwarzania odpadów komunalnych, w sytuacji gdy w promieniu 260 km działa wiele przedsiębiorstw konkurencyjnych, do których należy wiele różnych instalacji przetwarzania odpadów, odpowiadających wymogom środowiskowym i stosujących równoważne technologie?
2. Czy art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie stanowi jego naruszenia, jeżeli państwo członkowskie uznaje za usługi w ogólnym interesie gospodarczym z jednej strony zbiórkę i transport odpadów, a z drugiej strony przetwarzanie odpadów, rozdzielając jednak te usługi i tym samym ograniczając swobodną konkurencję na rynku gospodarowania odpadami?
3. Czy w postępowaniu o udzielenie koncesji na usługę zbierania i transportu odpadów, w którym obowiązuje warunek, że na obszarze określonym w umowie koncesyjnej przyznaje się dwóm przedsiębiorstwom wyłączne prawo przetwarzania odpadów, można wyłączyć zastosowanie postanowień Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej z zakresu prawa konkurencji?
4. Czy art. 16 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE należy interpretować w ten sposób, że państwo członkowskie może w oparciu o zasadę bliskości ograniczyć konkurencję i zezwolić, by przedsiębiorstwu, które prowadzi instalację przetwarzania odpadów, położoną najbliżej miejsca powstawania odpadów, przyznać za wynagrodzeniem wyłączne prawo przetwarzania odpadów, w sytuacji gdy w promieniu 260 km działa wiele przedsiębiorstw konkurencyjnych, do których należy wiele różnych instalacji przetwarzania odpadów, odpowiadających wymogom środowiskowym i stosujących równoważne technologie?
Daniel Chojnacki
Radca Prawny, Counsel
daniel.chojnacki@dzp.pl
