ShareMożliwość taką dopuścił m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 13 sierpnia 2013 r. (I SA/Wr 788/13). Brak przychodu po stronie pracowników zależy od tego czy pracownik faktycznie otrzymał dane świadczenie. Ustalenie tego faktu utrudnione jest w przypadku opłacania transportu przez pracodawcę w sposób ryczałtowy.
W stanie faktycznym będącym przedmiotem sprawy, spółka wnosząca o wydanie interpretacji indywidualnej wskazała, że zamierza prowadzić działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Planuje zatrudniać ok. 1500 pracowników, mieszkających w promieniu kilkudziesięciu kilometrów od miejsca pracy. Celem stworzenia udogodnień swoim pracownikom, zastanawia się nad zawarciem umów z przedsiębiorstwami zewnętrznymi, na podstawie których pracownicy będą transportowani do miejsca pracy. Co istotne w sprawie, wynagrodzenie za wskazane usługi transportowe będzie określane ryczałtowo w wysokości uzależnionej od wybranej trasy oraz ilości kursów. Bez wpływu pozostaje liczba pracowników korzystających z usług. Uprawnieni do korzystania z transportu będą nie tylko pracownicy, ale także m.in. kandydaci do pracy.
Zdaniem wnioskodawcy, w sytuacji gdy wartość świadczeń pracowniczych nie będzie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, przez co nie będzie możliwości zidentyfikowania pracowników korzystających z transportu, nie będzie możliwe ustalenie w odniesieniu do konkretnego pracownika kwoty przychodu z tytułu finansowania kosztów transportu przez pracodawcę. Stąd, nie można uznać, że pracownicy osiągają przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Osiągnięcie przychodu uwarunkowane jest bowiem możliwością konkretnego określenia wartości świadczenia dla każdego pracownika oraz określenie czy dany pracownik faktycznie otrzymał świadczenie (nie można przecież przewidzieć czy dany pracownik danego dnia faktycznie skorzystał z transportu zapewnionego przez pracodawcę).
Dyrektor Izby Skarbowej nie zgodził się z powyższymi poglądami spółki. W jego ocenie, już sam fakt otrzymania możliwości skorzystania z wykupionej u przewoźnika usługi stanowi przychód pracownika. Ponadto, w jego ocenie, istnieje możliwość określenia przychodu, gdyż wnioskodawca zna swoich pracowników oraz wiadoma mu jest kwota należności za wykupioną usługę. Stąd, znana będzie opłata jaką poniesie za każdego z zatrudnionych. Bez znaczenia pozostaje, w jego ocenie, ryczałtowe określenie wynagrodzenia, z tytułu wykonywanej usługi oraz możliwość korzystania z transportu przez inne osoby niż pracownicy.
WSA w Gdańsku uznał jednak prawidłowość argumentacji podatnika, a nie organu. W jego ocenie, stworzenie samej możliwości skorzystania z usługi nie stanowi jeszcze przychodu pracownika. Dopiero otrzymanie nieodpłatnego świadczenia (w tym przypadku darmowego transportu do pracy) spowoduje zaistnienie przychodu z nieodpłatnych świadczeń.
Jako, że opłacanie transportu w sposób ryczałtowy nie pozwoli na ustalenie, który z pracowników faktycznie otrzymał świadczenie (nie wiadomo bowiem, który z pracowników ostatecznie skorzysta z transportu), biorąc pod uwagę treść powyższego orzeczenia WSA, pracownik nie powinien osiągać w takiej sytuacji przychodu z nieodpłatnych świadczeń.
Wyrok jest nieprawomocny.
