ShareWarto zwrócić uwagę na niedawny wyrok TSUE w sprawie C-430/09 Euro Tyre Holding dotyczący opodatkowania VAT dostaw łańcuchowych. Dotyczył on tego, która dostawa w przypadku dostaw łańcuchowych jest dostawą transportową (tj. wewnątrzwspólnotową).
Zdaniem sądu taka ocena powinna być dokonana w oparciu o całokształt transakcji, czyli wszystkie warunki transakcji, w tym rozkład obowiązków pomiędzy stronami.
Zdaniem TSUE, nie można jedynie odwoływać się do tego kto dysponuje prawem do rozporządzania towarem jak właściciel. Choć, gdy osoba organizująca transport posiada w trakcie transportu prawo do rozporządzania towarami jak właściciel, może to świadczyć o tym, że to ona dokonuje dostawy transportowej.
Jeśli jednak taka osoba jest odpowiedzialna za transport w innych dostawach w łańcuchu, przejście prawa do rozporządzania towarami jak właściciel nie będzie decydowało o tym czy mamy do czynienia z dostawą transportową.
Ponadto, w ocenie TSUE, sam fakt, iż drugi z podatników biorących udział w łańcuchu był zaangażowany w transport, nie przesądza o tym, iż to jego dostawie należy przyporządkować transport. Tak samo adres dostawy nie może przesądzać o przypisaniu transportu do danej dostawy.
W ocenie TSUE, o tym, komu należy przypisać transport należy zdecydować na podstawie oceny wszystkich okoliczności transakcji i dopiero wtedy należy zdecydować, którą dostawę należy uznać za transportową.
Powyższe orzeczenie potwierdza stanowisko zaprezentowane wcześniej przez TSUE w wyroku w sprawie EMAG Handel Eder, ale tym razem TSUE dał pewne wskazówki w jaki sposób należy ustalić, która dostawa jest dostawę transportową. Niestety w wyroku brak jest jednoznacznych kryteriów przez co dalej pojawiać się będą wątpliwości, którą dostawę należy uznać za transportową.
