W sytuacji gdy dłużnik oraz wierzyciel zawrą porozumienie przedłużające termin płatności wynikający z umowy, dłużnik zobowiązany będzie do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego z upływem 150 dni od dnia, w którym upłynie termin płatności wynikający z porozumienia, a nie pierwotny termin płatności wynikający z faktury.
Stanowisko to potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 22 kwietnia 2013 r. (nr ITPP1/443-68a/13/MS).
W stanie faktycznym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, wnioskodawca wskazał, że będzie posiadał zobowiązanie pieniężne wobec wierzyciela, udokumentowane fakturą. Na podstawie faktury termin płatności zostanie określony na nie więcej niż 60 dni. Dłużnik odliczy VAT wynikający z otrzymanej faktury. Jednocześnie, wskazał, że przed upływem terminu płatności określonego na fakturze zawrze porozumienie z wierzycielem, na podstawie którego termin płatności zostanie przedłużony. Wobec tego, dłużnik zapytał we wniosku o interpretację, czy zobowiązany będzie do zmniejszenia odliczonego podatku, z upływem 150 dni od dnia, w którym upłynie termin płatności wynikający z faktury, czy też z upływem 150 dni od dnia, w którym upłynie termin płatności wynikający z porozumienia?
Jak wynika z przepisów ustawy o VAT, obowiązujących od dnia 1 stycznia 2013 r., w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik zobowiązany jest do korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.
Wnioskodawca (dłużnik) wskazał, że powyższy przepis nie nakazuje liczenia terminu zmniejszenia kwoty podatku od upływu pierwotnego terminu płatności. Jego zdaniem, pierwszeństwo winny mieć ustalenia umowne pomiędzy wierzycielem i dłużnikiem. Wierzyciel dobrowolnie zgadza się na przedłużenie terminu płatności, przez co jego interes prawny nie wymaga dalszej ochrony poprzez administracyjne motywowanie dłużnika do uregulowania zobowiązania w pierwotnym terminie.
Organ uznał stanowisko dłużnika za prawidłowe. Jeżeli porozumienie dłużnika oraz wierzyciela zawiera zgodną wolę stron co do nowego terminu płatności, to wówczas wskazany wyżej przepis nakazujący zmniejszenie kwoty podatku naliczonego przez dłużnika należy odnosić do nowo ustalonego terminu płatności. Przepisy podatkowe nie regulują stosunków cywilnoprawnych, ani nie mają wpływu na ich treść, w tym ustalenia dotyczące terminów płatności. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, organy nie mogę ingerować w treść umów i przyjęte w nich ustalenia, jeżeli nie naruszają one przepisów prawa podatkowego (co może zostać stwierdzone dopiero na etapie postępowania podatkowego).
W świetle powyższej interpretacji, należy uznać, że podatnicy mogą skutecznie odraczać, a nawet unikać stosowania tzw. „ulgi na złe długi”. Mimo wszystko, od obowiązku korekty podatku można skutecznie uwolnić się poprzez uregulowanie długu.
dzień dobry, mam pytanie:
W skrócie Wykonawca który budował mi dom, był także wykonawcą usługi wykończenia domu. Na budowę domu była zawarta umowa na piśmie a na wykończenie została złoża oferta na piśmie. Przed przystąpieniem do wykonania usługi wykończenia, ustaliłam z wykonawcą, że za usługę zapłacę jak otrzymam zwrot z Vatu (chodzi o to, że wykonawca wiedział od samego początku, że zapłacę później, bo takie były ustalenia, wykonawca wyraził zgodę ustną, mam też to w meilu). Oferta na wykończenie nie zawierała wskazania, że jest to cena netto więc uznałam ją za brutto (zgodnie z ustawą o cenie). Po roku czasu otrzymałam wezwanie do zapłaty różnicy pomiędzy netto a brutto i dodatkowo wykonawca policzył sobie odsetki za zwłokę! i straszy sądem …
Czy może mi Pan coś doradzić? będę wdzięczna.