VAT na usługach świadczonych za punkty

Niedawno TSUE wydał ciekawy wyrok w sprawie C-270/09 MacDonald Resorts, dotyczący spółki świadczącej członkom założonego przez siebie klubu usługi w zakresie korzystania z nieruchomości (tzw. „timesharing„) w zamian za punkty.

Zgodnie ze stanem faktycznym członkowie klubu, mogli nabywać specjalne punkty, które następnie mogły być wymieniane za usługi w zakresie korzystania z nieruchomości w różnych krajach.

Zdaniem TSUE, w takim przypadku tj. sprzedaży punktów, mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług opodatkowanym VAT. Jednak wynagrodzeniem podatnika są w tym przypadku punkty (wcześniej nabyte przez klienta) przekazywane w zamian za prawo do korzystania z nieruchomości. W ocenie Trybunału do takich usług będą miały zastosowanie szczególne procedury w zakresie rozliczenia podatku VAT.

Wynika to z faktu, iż rzeczywistą usługą jest dopiero usługa, którą klient nabywa w zamian za punkty (a nie sprzedaż punktów podatnikowi). A zatem dopiero w tym momencie powinien być wymagalny podatek. Miejscem świadczenia będzie miejsce, w którym położone są rezydencje lub hotele.

Również właściwa stawka podatku VAT będzie zależała od tego jakie prawo nabywamy np. możemy mieć do czynienia z usługami najmu, które mogą być zwolnione z VAT.

Powyższy wyrok jest niejako przedłużeniem poglądów wyrażonych niedawno przez Trybunał w wyroku Astra Zeneca, dotyczącym opodatkowania VAT sprzedaży bonów towarowych. Oba orzeczenia potwierdzają bowiem, iż świadczenie usług na gruncie podatku VAT należy rozumieć możliwie szeroko.

Ale wydaje się, że z obu orzeczeń płyną odmienne wnioski, które wynikają z daleko idących różnic w stanie faktycznym. Prowadzi to niestety do wydania skrajnie odmiennych ocen co do stawki podatku VAT (co prawda w orzeczeniu Astra Zeneca TSUE nie wypowiedział się jaką stawką należy opodatkować sprzedaż bonów, jednak brak zajęcia stanowiska prowadzi do konkluzji, iż zastosowanie będzie miała w takim przypadku zawsze podstawowa stawka podatku VAT).

Niestety, wydaje się, iż oba powyższe orzeczenia nie rozwiążą wielu problemów podatników, co do opodatkowania świadczonych przez nich usług i pozostaną jedynie rozstrzygnięciami o znaczeniu incydentalnym.