ShareW wyroku z dnia 11 czerwca 2010r. (sygn. III SA/Wa 2041/09) WSA w Warszawie stwierdził, że strata na sprzedaży wierzytelności, która uprzednio na podstawie art. 14 u.p.d.f. została zarachowana jako przychód należny, a która na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 34 u.p.d.f. podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu nie obejmuje podatku od towarów i usług.
W przypadku gdy wierzytelność, będąca przedmiotem transakcji zbycia została zarachowana jako przychód należny, podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty poniesionej z tytułu sprzedaży tej wierzytelności. W takim przypadku kwota, którą uiści nabywca wierzytelności, nie będzie stanowiła przychodu podatnika, gdyż już wcześniej została ona przez niego uwzględniona w podstawie opodatkowania. Jeżeli zatem przedsiębiorca zaliczył do przychodów opodatkowanych wierzytelność w dacie jej wymagalności, a następnie w wyniku braku spłaty postanowił zbyć wierzytelność poniżej jej wartości, to w przypadku takiego zbycia przedsiębiorca nie wykaże już przychodu. Uznanie ceny uzyskanej ze zbycia wierzytelności za przychód podatkowy prowadziłoby bowiem do jej podwójnego opodatkowania.
W celu ustalenia, wyniku transakcji należy od kwoty otrzymanej przez wierzyciela od nabywcy wierzytelności odjąć wartość nominalną zbywanej wierzytelności. Ujemny wynik wyznaczy stratę pomniejszając przychód. Z kolei dodatni powinien zostać wykazany jako dochód do opodatkowania.
Kwestia sporna dotyczy ustalenia czy starta powstała w wyniku sprzedaży wierzytelności, powiększająca koszty uzyskania przychodu podatnika, powinna być odliczona od kwoty netto czy tez od kwoty brutto wierzytelności (uwzględniającej podatek od towarów i usług)
W omawianej sprawie, WSA nie przychylił się do tezy stawianej przez podatnika i uznał, iż za przychód należy traktować kwotę należną (otrzymaną bądź nieotrzymaną) pomniejszoną o podatek VAT (kwota netto). Zdaniem sądu, skoro podatek VAT nie stanowi przychodu (kwota podatku jest jedynie przekazywana przez podatnika do US) to kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży wierzytelności może być jedynie różnica pomiędzy ceną netto a ceną sprzedaży wierzytelności
Stanowisko takie zostało również wyrażone w wyroku NSA z 20 listopada 2007r. (sygn. akt II FSK 1179/06.
W omawianej sprawie, WSA nie przychylił się do tezy stawianej przez podatnika i uznał, iż za przychód należy traktować kwotę należną (otrzymaną bądź nieotrzymaną) pomniejszoną o podatek VAT (kwota netto). Zdaniem sądu, skoro podatek VAT nie stanowi przychodu (kwota podatku jest jedynie przekazywana przez podatnika do US) to kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży wierzytelności może być jedynie różnica pomiędzy ceną netto a ceną sprzedaży wierzytelności
Stanowisko takie zostało również wyrażone w wyroku NSA z 20 listopada 2007r. (sygn. akt II FSK 1179/06.
